బుసాని పృధ్వీరాజు వర్మ గారు తన బ్లాగ్ లో తాను చిత్రించిన ఒక అద్భుతమైన చిత్రాన్నుంచి దానిపై కవిత వ్రాయమని అడిగారు. దాన్ని చూసి స్పందించి వ్రాసినది.
http://pruthviart.blogspot.com/2008/04/blog-post_30.html
ఒక సన్నని గీత
మనో కాన్వాసుపై విస్తరించి
ఆకైంది, కొమ్మైంది, చెట్టైంది,
కొండమలుపు వద్ద నదీ నడుం వంపైంది.
ఒక వర్ణ బిందువు
మది తెరపై వలికి
తూలికైంది, పక్షయింది, పక్షి గూడైంది,
తల్లి హృదయమై ఆకలి తీర్చుతుంది,
చిత్రకారుడిది , కవిదీ కూడా!
బొల్లోజు బాబా
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
చాల బాగుంది కవిత.
ReplyDeleteee kavita chaalaa baagundi. marinni chitra kavitaloo, kavitaa chitraaloo raanivvandi.
ReplyDeleteafsar
చిత్రం లో అంతర్లీనంగా కనిపించే స్త్రీని మాతృ హృదయం గా పోల్చటం బాగుంది .
ReplyDeleteపద్మ
చాలా బావుందండీ! పద్మ గారు చెప్పినట్లు అంతర్లీనంగా కనిపిస్తున్న దృశ్యాన్ని చక్కగా ఎలివేట్ చేశారు!
ReplyDeleteకాన్వాసు - ఈమాటకు బదులుగా -యవనిక అంటే బాగుంటుందేమో
ReplyDeletebommani chusi intha baga feel ayyi rasara chaala adbutam ga undandi.Fell ayyi rasinaduku meeru great mimmalni feel cheeya galigina prudvi garu great.hatsoff to you both.
ReplyDeleteబాబాగారు,
ReplyDeleteఅద్భుతంగా ఉంది మీ ఈ చిన్ని కవిత. న్నది "చిన్నపోదు" అని నిరూపించారు.
పైగా "ఒక వర్ణ బిందువు మది తెరపై వలికి.... " ఈ వర్ణన నిజంగా హృద్యంగా ఉంది.