Rohith
ఇస్మాయిల్ గారు ఓ కవితలో తేనీరు సమయంగురించి చెపుతారు. ఒక మామూలు అనుభవాన్ని కవిత్వంలోకి తెచ్చేపద్దతికి అదొక చక్కని ఉదాహరణ.
చాన్నాళ్లకు మరలా టీ గురించి చదివిన గొప్ప కవిత ఇది.
Rohith అచ్చమైన తెలుగబ్బాయి.... ఇంగ్లీషులో కవిత్వం రాస్తారు. పలు జాతీయ, అంతర్జాతీయ పత్రికలలో ప్రచురింపబడ్డాయి ఇతని కవితలు.
వొలుచుకొన్న కొలదీ పొరలు పొరలుగా విచ్చుకొంటూ చివరకు వచ్చేసరికి ఒక గాఢ జీవనపరిమళంమేదో గుండెల్ని కుదిపేస్తుంది. Life goes on for every one. For a poet it is like a rebirth at each move. This poem captures such moment brilliantly.
***
టీ కాచుకోవటం గురించి - "On Making Tea" by Rohith
మొదట్లో మా నాయినమ్మ
టీ తో నన్ను నిద్రలేపేది
అది ప్రతీసారి ఒకే రుచిని కలిగి ఉండేది
తూకమేసినట్లు తియ్యదనం
పాలు.
ఒకరోజు, ఆమె గతించాక
ఈ ప్రపంచంతో అంగీకారానికి వచ్చేక్రమంలో
దుఃఖం టీ రుచిలా అనిపించేది:
ఆ రుచిని మరచిపోదామని ప్రయత్నించేవాడిని
కానీ టీ తాగిన ప్రతీసారి- ఒక పరాయితనాన్ని
రుచి చూస్తున్నట్లు ఉండేది, అది నేరుగా నన్ను
మా నాయినమ్మ వద్దకు తీసుకొనిపోయేది.
ఆ పరాయితనం నాలో క్రమక్రమంగా పెరుగుతూ వచ్చింది
అది నాకొక కొత్త చర్మాన్ని ఇచ్చింది. వేరే పొర.
మెల్లమెల్లగా నేను టీ తయారుచేసుకోవటం
నేర్చుకొన్నాను.
ఖచ్చితమైన పాళ్లలో... నా సొంత టీ.
Source: On Making Tea by Rohith
అనువాదం: బొల్లోజు బాబా
No comments:
Post a Comment