కవిత్వం మా ఇంటి పెద్ద

ప్రశ్నల ఇసకను
కళ్ళల్లో చల్లి పోతుంది ఒక్కో అనుభవం.
అపుడు కలిగే ఆలోచనలను
గ్లాసులు భందించలేవు.
గదులు నిర్భందించలేవు.
హృదయం కట్టి పడేయలేదు.
ఫలితంగా
లోపల్లోకంలో వీచే వెర్రి గాలులకు
చెట్ల కొమ్మలు ఊగిపోతూంటాయి.

అపుడు కవిత్వం
పరామర్శించటానికి వస్తుంది.
అపుడు కవిత్వం
ధైర్యవచనాలు చెప్పి ఓదారుస్తుంది.
అపుడు కవిత్వం
నన్ను మళ్ళా మనిషిని చేస్తుంది.

అందుకే
కవిత్వం మా ఇంటి పెద్ద.

బొల్లోజు బాబా

(నేను కవిత్వాన్ని ఎందుకు పట్టాను అన్న జాన్ హైడ్ కనుమూరి గారి మాటలు చదివి)
http://johnhaidekanumuri.blogspot.com/2007/09/1.html

వెన్నెల నావనెక్కి........

హేమంతోత్తరీయాన్ని కప్పుకున్న వనం
ఆకుల కొనల వేలాడే
మంచు బిందువుల భారాన్ని
మోయలేక అలసిపోతోంది.

రాలిన పూలను తురుముకొన్న కాలిబాట
సుగంధాలను గానం చేస్తోంటే
ఇరువైపులా ఉన్న తరువులు
తన్మయత్వంతో తలలూపుతున్నాయ్.

రాత్రి వలలో చిక్కుకున్న పక్షులు
వేకువ జ్ఞాపకాలను స్వప్నిస్తున్నాయి.

నిదురించే లోకం కోసమై
ఆకాశం చుక్కల పహారా పూయించింది.

నిద్రలో శిశువు
పెదాలపై పరచుకొనే నవ్వులా చందమామ,
నిర్మలంగా, స్వచ్ఛంగా, ప్రకాశంగా వెలిగిపోతోంది.
చందమామ చుట్టూ ఉదారంగు వరదగుడి
కాంతి రహస్యాలను నాట్యం చేయిస్తూంది.

సెలయేటి నీరు గులక రాళ్ళతో గలగలా మాట్లాడుతూ
త్రోవ వెంబడి వడివడిగా ప్రవహిస్తూంది.

సముద్రాల కబుర్లనీ, మేఘాల ఊసుల్ని,
వానచినుకుల ముచ్చట్లనీ, కల్మషం లేకుండా
చెప్పుకుపోతూన్న అలల పలుకుల్ని
చెవులు రిక్కించి సంభ్రమంతో వింటోంది
సుమపాత్రిక లోని మకరందం.

గవ్వ గుండెలో గిరికీలు కొట్టినప్పటి వడిని
ఇంకా కోల్పోని గాలి వయ్యారంగా
వనమంతా కలియ తిరుగుతూంది.

వెన్నెల నావనెక్కి
రాత్రి ఒంటరిగా సాగిపోతోంది
వేకువ తీరానికై.


బొల్లోజు బాబా

ఎంత హాయి ........

వేళ్ల అందాలని మట్టి క్రింద
కప్పెట్టేసిన చెట్టు దెంత స్వార్ధం!

పక్షిపిల్ల సౌందర్యాన్ని
జిగురుజిగురుగా తనలొ దాచేసుకొన్న
గుడ్డుదెంత జాణ తనం.

అద్భుత శిల్పాలను గర్భంలో ధరిస్తూ
బండగా కనిపించే ఈ రాళ్లెంత మొండివి !

ఈ రాత్రెంత మోసకత్తె కాకపోతే
వేకువని సూచనగానైనా తెలుపుతుందా !

అంతెందుకు నువ్వు మాత్రం
మదినిండా నన్ను నింపుకొని
ఒక్క చిరునవ్వు చాక్లెట్టైనా ఇచ్చావా?

***************************


కలల కర్చీఫ్ తో గుండె కన్నీళ్లు
తుడుచుకోవటమెంత హాయి ......


బొల్లోజు బాబా

జాగ్రత్త జాగ్రత్త తొడుగుకు గానా...........

అటు పారదర్శకమూ కాదు,
ఇటు కాంతి నిరోధకము కానటువంటి
తొడుగువెనుక, దేహాన్ని కుదించుకొని
నిష్ఫల స్కలనాలవంటి కలల్ని స్రవిస్తూ,
అవ్యక్త ఆలోచనలలో ఈదులాడుతూ,
అస్ఫష్ట దృశ్యానికి తోచిన భాష్యం చెప్పేసుకొని
సరిపెట్టేసుకొంటున్నాం.

జీవితం కలల తాలూకు శకలమైనపుడు
మాట , చూపు, స్పర్శ ప్రతీదీ,
అస్ఫష్టంగానే ఉండాలి.
అదే ఇక్కడి లౌక్య నీతి.

అందుకనే కదా పుట్టిన వెంటనే
ఉమ్మనీటి సంచిని తీసేసి
తొడుగు తగిలించేస్తున్నాం.

నీకూ నా స్పర్శకూ మద్య
నీకూ నా మాటకు మద్య
నీకూ నా చూపుకూ మద్య
ఈ తొడుగు
అమానవీకరణ వృక్షాన్ని మొలిపించే విత్తవుతుంది.
నిన్నూ నన్ను వేలుపట్టుకొని
హిపోక్రిసీ ప్రపంచంలోకి నడిపిస్తుంది.
అంతా మంచి గానే ఉందన్న భ్రమ కలిగిస్తుంది.

అదేకదా మనమందరం వాంచించేది.
దాన్నే కదా ఇళ్లల్లో, పాఠశాలల్లో, ఆలయాల్లో
నిర్భందించి ఇచ్చిన "పాలోవ్ కండిషనింగ్."

అబ్బా చుట్టూ ఎన్నిరకాల తొడుగులో
ప్రతీదీ జీవితాన్ని సుఖమయం చేయటానికే!

జాగ్రత, జాగ్రత,
తొడుగుకు గానా చిల్లు పడిందా
నిజాలు బయటపడిపోతాయి
అబద్దాల సుందరి కాస్తా కురూపి అవుతుంది.
రువ్వే నవ్వులు కాస్తా ప్లాస్టిక్ పువ్వులైపోతాయి.
కరచాలనాల,కౌగిలింతల వెనుక
దాగిన కుట్రలు కనబడిపోతాయ్.
సంభాషణల్లోని అంతరార్ధాలు తెలిసిపోతూంటాయ్.

అనుబంధాలు, ఆప్యాయతల, అభినందనల వెనుక నక్కిన
అవసరత , సౌలభ్యం, కాంక్షలు బయట పడిపోతాయ్.


జాగ్రత, జాగ్రత,
సుఖమయ సహజజీవనం కాస్తా
అసహజమైపోతుంది.


బొల్లోజు బాబా

రెండు దేశాలు

నాకళ్లకు చుట్టూ రెందు దేశాలు కనపడుతున్నాయి
ఒక రోజుగడవని నిరుపేద భారతం
మరొకటి డబ్బుమత్తులో జోగుతున్న మదాంధ భారతం

సౌందర్యం

సెలయేటి ఎగువన ఎవరో
నీటిలో వెన్నెల బిందువుల్ని
కలిపారు.

సెలయేరు పొడవునా వెన్నెలే!

నీరుతాగాలని వంగితే
దోసిట్లో చందమామ.

బొల్లోజు బాబా

పక్కింటబ్బాయి ఆత్మహత్యాయత్నం

మా పక్కింటబ్బాయి
నిన్న రాత్రి ఆత్మహత్యాయత్నం చేసాట్ట.
" పరామర్శించటానికై" వెళ్లా
ఏరా అబ్బాయ్ ఏంజరిగిందీ అంటే
మధుకలశం విష పాత్రికైందన్నాడు.
సైకత సౌధాలను గాలిమొమ్ము తన్నుకుపోయిందన్నాడు.
కనిపించని గోడలకు గుద్దుకొని ఆలోచనలు
ముక్కముక్కలై రాలిపోయాయన్నాడు.
అలా వాడు ఏవేవో అంటూనే ఉన్నాడు.
నేనేం మాట్లాడలేదు.
వాడి భుజంపై చేయివేసి
" పదరా అబ్బాయ్ అలా లోకం చూసొద్దాం"
అంటూ బయటకు తీసుకొచ్చాను.
***********

తల టైరుక్రింద కొబ్బరికాయై " ఠాప్" మని పగలగా
దేహం ప్రశాంతంగా పవళిస్తూ ఉంది. పక్కనే
ఓ మనసు అప్పటికే సహగమనం చేసేసింది.
మృతుని కూతురి లేత యవ్వనాన్ని అద్దెకు తిప్పటానికై
అప్పటికే కొన్ని కళ్లు పధకాలు రచిస్తున్నాయి.

దగ్ధ భోగీ లోంచి దింపిన, పచ్చికట్టెలా పూర్తిగా కాలని
దేహాలు ప్రశాంతంగా పవళిస్తూ ఉన్నాయి. పక్కనే
ఓ తల్లి తన కొడుకు దేహం కోసం వెతుకులాట.
కాలిన కొడుకు దేహాన్ని అప్పటికే లక్ష సార్లు చూసినా
పోల్చుకోలేక పోవటం ఓ జీవిత కాల విషాదం.

ఇంతకాలం ఆ వృద్ధదంపతులకు చేతికర్రై పరిమళించిన
కొడుకును కాన్సర్ కౌగిలించుకోగా
దేహం ప్రశాంతంగా పవళిస్తూ ఉంది. పక్కనే
చూపులులేని నాలుగు ముసలి నేత్రాలు,
నేత్రాలు లేని రెండు మొహాలు, మొహాలు లేని రెండు దేహాలు
అవి కోల్పోయిన కూడు, గూడు, గుడ్డా.
ఆ దేహాల్లోకి మెల్లగా నల్లని ఒంటరితనం ఎగబాకుతుంది.

సరిహద్దుల్లో వేయిపిరంగులు పేల్చిన
యోధుణ్ణి ఒక్క బుల్లెట్ ముద్దాడింది.
దేహం ప్రశాంతంగా పవళిస్తూ ఉంది. పక్కనే
ఒక కుటుంబం రెక్కతెగిన పిట్టలా
గిరికీలు కొడుతూ నేలకూలింది.
శోక కాంతిలో ఒక జాతి మొత్తం,
ఒత్తి కింది మైనంలా ద్రవిస్తూనే ఉంది.

రేప్ అనంతరం పైశాచికంగా చంపబడ్డ విద్యార్ధిని
దేహం ప్రశాంతంగా పవళిస్తూ ఉంది. పక్కనే
ఆకాశమంత ఆక్రోశాన్ని, సముద్రమంత బాధనీ
జ్వలింపచేసుకొన్న హృదయ చితి ఇంకా కాలుతూనే ఉంది.
నక్షత్రాలన్ని అశ్రుబిందువుల్ని
రాల్చుకున్న నేత్రాలు నెరళ్లు తీసి
నెరనెరలో దిగులు మొలకలు లేస్తూనే ఉన్నాయి.
************

పార్ధివ దేహాలెప్పుడూ
ప్రశాంతంగా పవళిస్తూనే ఉంటాయిరా అబ్బాయ్.
నడిచే దేహాలు మాత్రం- ఆ అకస్మిక వియోగ
విషాదంలో ప్రయాణిస్తూనే ఉండాలి.

హఠాన్మరణం వెనుకే ఇంత విషాదం ఉన్నప్పుడు
బలవన్మరణం వెనుక ఇంకెంత ఉంటుందో తెలుసా నీకు?

నీ బాధల్నీ, దైన్యాన్ని, పగిలిన హృదయాన్ని
మరొకరిలోకి బట్వాడా చేస్తున్నావన్న విషయం నీకు తెలియదు.

నీ ఆక్రోశాన్ని, ఆవేదనను, భాధ్యతలనీ, జ్ఞాపకాలని
నీవు చేసిన శూన్యాన్ని
నీ వాళ్లు జీవితాంతం మోసుకు తిరగాల్సిఉంటుంది.
**********

మా పక్కింటి అబ్బాయి పశ్చాత్తాపం
వాని కళ్లను నీళ్ల మడుగు చేసింది.

బొల్లోజు బాబా

ఈ రథాన్ని వెనక్కు లాగొద్దు

చమట సంద్రం లో ప్రాణవాయువుకై
ఈదులాడి ఈదులాడి
దొరికిన ఆధారంతోనే
ఆ క్షారజలాల్ని మధించి
సాధించిన అమృతాన్ని తాగేవేళ
అబ్బే రిజర్వేషను బాపతురా
వీడి దగ్గర సరుకెక్కడుంటుంది
అనే మాటల ఘాతానికి హృదయం
కరంటు తీగలను తాకిన
గబ్బిలమై విలవిలలాడుతుంది.

ఆలోచనలు, ఆశయాలు మనసులూ
ముప్పేటల హారంలోని ముత్యాల్లా
పెనవేసుకుపోయినపుడు
తనువులు పరిణయ లాంఛనాన్ని పూర్తి చేసుకుంటే
"వర్ణ సంకరం, వర్ణ సంకరం" అనె గుసగుసలకు
గుండె దిగులు చెట్టై గుబులు
పుష్పాలు పూస్తూంటుంది.

బి. సి. అంటే ఎవరు నాన్నా?
అని కన్న కూతురడిగినపుడు ఏమని చెప్పను?

అద్దకం పనిలో రంగుల్లోని సీసం
బొట్లు బొట్లు గా ఎముకల్లో చేరి
నిర్వీర్యమయినవాడని చెప్పనా? లేక

బంగారాన్ని కొట్టి కొట్టి భుజం బంతిగిన్ని కీలు
అరిగిపోగా చేయి ఎత్తలేని స్థితిలో
పస్తులుంటున్న వాడని చెప్పనా?

ఆస్బెస్టాస్ రేణువులు ఊపిరితిత్తులను
తూట్లు పొడవగా దగ్గుతూ రొప్పుతూ
వాటినే తోలు తిత్తులుగా చేసి
కొలిమిని మండిస్తున్నవాడని చెప్పనా?

లోహ పాత్రల ఇంద్రజాలంలో
తన జీవనాధారం మాయమవగా
మట్టిగరుస్తున్న మృత్తిక కళాకరుడని చెప్పనా? లేక

సాయింత్రం తిరిగొస్తేనే బతికున్నట్టుగా
లెక్కింపబడే సముద్ర జాలరి దినదిన గండ జీవితానికి
పొడిగింపుగా మిగిలిన వారసుడని చెప్పనా?

ద్రోణాచార్యుడు ఒక వేలే అడిగాడు
కానీపారిశ్రామిక విప్లవాచార్యుడు కోరిన
వేల వేళ్ల యొక్క దేహాల సంతతి అని చెప్పనా?

ఏమని చెప్పాలి నాకూతురికి
బి.సి. అంటే ఎవరని చెప్పాలి?
నేనెవరు అంటే ఏమని ఆవిష్కరించాలి?

శ్మశానంలా తీసుకోవటమే కానీ ఇవ్వటం తెలీని ఈ సమాజానికి
తరతరాలుగా అందిస్తూనే ఉన్న ఈ జీవి
ఇపుడిపుడే రొట్టెలో భాగానికై చేయి చాచినందుకు ............

బొల్లోజు బాబా

(---నేనింతవరకూ తీసుకువచ్చిన ఈ రధాన్ని ముందుకు నడపండి. కనీసం ఉన్నచోటైన ఉంచండి తప్ప వెనక్కు మాత్రం నడిపించకండి -- అన్న డా. బి. ఆర్. అంబేద్కర్ మాటల స్ఫూర్తితో )