వాన దాడికి
గుడ్లు మోసుకుంటూ
చీమలు తలో దిక్కుకూ
పరుగులెడుతున్నాయి.
కప్పల సంగీతోత్సవానికి
కొలను అలలలలుగా ధ్వనిస్తోంది.
చినుకొకటే
సమాధానాలు రెండు.
వేసవి చివరి తెమ్మెరపై
తేలుతూ వచ్చిన తొల కరిమబ్బు
అవని పెదవులపై ఆకుపచ్చని
చుంబనాన్ని వొదిలిపోయింది.
వర్షాకాలపు ఆఖరు చినుకుపై
స్వారీ చేస్తూ వచ్చిన శీతవాయువు
దేహ దేహానికీ వెచ్చని స్పర్శలను
ప్రసాదించి సాగిపోయింది.
శీతవేళ చివరి ఘడియలో
మొలకెత్తిన వేసవి
గుప్పెడు మల్లెల్ని పెద్దలకు
పుట్టెడు జ్ఞాపకాల్ని పిల్లలకూ ఇచ్చి
కనుమరుగైంది.
పుడమి మరకల్ని
నూత్న సృష్టి, మృత్యువు లు
నిత్యం శుభ్రం చేస్తూనే ఉంటాయి.
జీవితపు దారులను
ప్రేమ తన పరిమళాలతో
ప్రకాశింపచేస్తూనే ఉంటుంది.
కాలానికో, ప్రేమకో
వినమ్రంగా నమస్కరించి
అస్థిత్వాన్నో, ఆత్మనో
ఆనందంగా సమర్పించుకోవటంలో
ఎంతటి జీవన సౌందర్యముందీ!
వృధ్ద దంపతులు
తేనెవానల్ని కురిపించిన
వెన్నెల రాత్రులు
అదృశ్యమయ్యాయి.
స్వర్ణ వాసనల్ని ఎగరేసిన
జాజులు నేలకొరిగాయి.
ఇంధ్రధనస్సులపై
స్వారీ చేసిన మహోద్రేకాలు
ఇక శలవన్నాయి.
నే పూయించిన
విజయాలు కరిగిపోయాయి.
నే సాగించిన
యుద్దాలు ముగిసిపోయాయి.
నే మొలిపించిన
స్వప్నాలు వెలిసిపోయాయి.
నువ్వు మాత్రమే మిగిలావు నాకు.
ఈ దుర్భల దేహానికి
కాస్తంత
నమ్మికనివ్వటానికి
నా అనంత శయనాన
రవంత
కన్నీరు నించటానికి
నువ్వు మాత్రమే మిగిలావు నాకు.
పెళ్లిచూపుల్లో
తలుపు సందులోంచి నన్ను చూసి
సన్నగా నవ్విన ఆనాటి
నువ్వు మాత్రమే మిగిలావు నాకు.
అందరూ ఏదో ఒకనాడు
సూదిబెజ్జంలోంచి సాగాల్సిందే
వెలుగులోకో, చీకట్లోకో!
ఆ దినాంతాన
నీకిచ్చిన వాటిని
నీవు పంచావా అంటే
ఏం చెప్పాలీ?
జీవితం అతని మోముపై
నర్తించి నర్తించి
అలసిపోయింది.
ఆ ముఖంపై ముడుతలన్నీ
దాని పాదముద్రలే.
ఒక్క ప్రార్ధనతో
ఈ గాజుపెంకులు
తొలగిపోతాయంటే
నా ఆత్మను కొవ్వొత్తిలా
మండించటానికి
నెనెప్పుడూ తయారే!
నేల సంకెళ్లను
నిత్యం తడుముకుంటూనే
వెలుగును తరుముకుంటూ
నీలాకాశం లోకి చొచ్చుకొని
పోతూంటాయి తరువులు
ఎవరు వింటారని ఈ అక్షరాలను
వెదురు రంద్రాల గుండా
ప్రవహింపచేస్తున్నాను!
ఎవరు చూస్తారని
ఈ భావాలకు రెక్కలు తొడిగి
నీలాకాశంలోకి ఎగరేస్తున్నాను!
ఎవని మనో యవనికపై
మొలకెత్తుతాయని
ఈ కవితా బీజాలను రాల్చుకొంటున్నాను.
ఏమో తెలీదు బహుసా
గాలికి పిట్టకి చెట్టుకీ
కూడా తెలీదేమో!
దీని ధర ఎంత?
పాతిక రూపాయిలండి.
పదికిస్తావా?
అంతకు కొనుబడే లేదు
ఇంకో మాట చెప్పండి సార్.
లేదు లేదు ఇస్తే ఇవ్వు లేతే లేదు
కన్సూమర్ ఈజ్ కింగ్ - తెలుసా నీకు
దీని ధర ఎంతండి?
ఇరవై నాలుగు రూపాయిల ముప్పై పైసలు.
ఇదిగో ఇరవై అయిదు రూపాయిలు
పాక్ చెయ్యండి.
******
వేకువ, ఆకాశం, పక్షులు, తరువులూ
వెలుగుని బంతిగా చేసి
ఒకదానికొకటి అందించుకొంటున్నాయి.
రాత్రి ఆటగాడు కాచ్ పట్టటంతో
ఆనాటి పగటి ఆట ముగిసింది.
రాత్రి ఉత్సవానికి తెరలేచింది.
ఎగిరే సాయింత్రపు పక్షులు
తమ ముక్కులతో చేసిన
ఆకాశపు చీలికల్లోంచి
స్వర్లోకపు ధూళి వెన్నెలై రాలుతోంది.
మరోలోకపు కాంతులు
మినుకు మినుకు మంటున్నాయి.
కలలు, పలవరింతలు, నిశాచరుల సందడులు
రాతిపూల మాలలు ధరించి
మౌన వేణువులూదుకుంటో
ఉదయంలోకి ప్రవహిస్తున్నాయి.
*****
నగరంలో చిరుత
జనావాసంలోకి చిరుత ప్రవేశించింది.
పాపం అది దారి తప్పి కాదు ఇటువస్తా.
తను పుట్టిన ప్రదేశాన్ని చూసుకొందామని వచ్చింది.
ఎటెళ్లాలో తెలియక ఓ ఇంటి బాత్ రూం లో దూరింది.
లక్షల విలువచేసే దాని మచ్చల చర్మం మెరుస్తోంది.
ఆ నిగారింపు తెలియకూడదని కామోసు
అది చీకటి మూలల్లోకి నక్కుతోంది.
తన ఒక్కో గోరు మూడేసి వేలని విన్నట్లుంది
గోళ్లనన్నీ లోనకు లాగేసుకొంది.
తన ఎముకలపొడి తులం వెయ్యి రూపాయిలని వినగానే
దానికి వెన్నులోంచి చలి మొదలైంది.
“రక్షించండి, రక్షించండీ” అని అరచింది దీనంగా.
జనాలు భయంతో పరుగులు తీసారు.
ఓ అత్యుత్సాహి దానికి “కొంచెం” దగ్గరగా నుంచొని
సెపియా టోన్ లో ఫొటోలు తీయించుకొంటున్నాడు.
మీడియావాడొకడు “ఎఫక్టివ్ కవరేజ్” కోసమని
దానిని కర్రతో పొడిచి కెమేరా ఆన్ చేస్తున్నాడు.
కర్రతో పొడిచి కెమేరా ఆన్ చేస్తున్నాడు .........
ఆ హడావిడిలో బాత్ రూం తలుపు గడియ ఊడింది.
ఒక ఉరుకులో అది బయటపడి
ఇక వెనక్కు తిరిగి చూడకుండా పరిగెట్టింది.
మానవ మృగాలకు దూరంగా ... చెట్లు నరికిన అడవి వైపు.
అంతులేదు.
ఈ యానానికి అంతం లేదు.
ఎన్నటికీ ముగింపు రాదు.
ప్రేమలో పడిన హృదయం
తెరుచుకోవటం నిలిపివేయగలదా?
నీవు నన్ను ప్రేమిస్తూంటే
నీవు ఒక్కసారిగా చచ్చిపోవు.
ప్రతీ క్షణం నాలో మరణిస్తూ
తిరిగి జన్మిస్తూంటావు.
ఈ నూతన ప్రేమలో మరణించు.
ఆవలి వైపున నీ దారి మొదలవుతుంది.
ఆకాశంలా మారిపో.
చేత గొడ్డలిపూని కారాగార తలుపులను చేధించు.
పారిపో!
కొత్తగా జన్మించినవానిలా ముందుకు సాగు.
ఆ పని ఇప్పుడే చేయి.
Ah, what was there in that light-giving candle that it set fire to the heart, and snatched the heart away?
You who have set fire to my heart, I am consumed, O friend; come quickly, quickly!
The form of the heart is not a created form, for the beauty of God manifested itself from the cheek of the heart.
I have no succour save in his sugar, I have no profit save in his lip.
Remember him who one dawn released this heart of mine from the chain of your tress.
My soul, the first time I saw you my soul heard something from your soul.
When my heart drank water from your fountain it drowned in you, and the torrent snatched me away.
ఓహ్! నా హృదయాన్ని జ్వలింపచేసి, దానిని పెరుక్కొని పోయిన ఆ కాంతిని చిమ్మే దీపంలో ఏముందీ?
నీవు నా హృదయాన్ని జ్వలింపచేసావు, నేను దహింపబడ్డాను. ఓ! మిత్రమా; త్వరగా రా! త్వరగా.
At night we fall into each other with such grace.
When it's light, you throw me back
like you do your hair.
Your eyes now drunk with God,
mine with looking at you,
one drunkard takes care of another.
రాత్రివేళ
మనం ఒకరినొకరం గొప్ప లౌల్యంతో పెనవేసుకొంటాం
వెలుతురొచ్చాకా నువ్వు నన్ను తోసేస్తావు
నీ కురులను వెనక్కు విదిలించినట్లుగా.
నీ కనులు ఈశ్వరునితో మత్తెక్కి ఉంటాయి.
నావి నిన్ను చూస్తూ,
ఒక తాగుబోతుకు మరొకరు తోడు.
During the day I was singing with you.
At night we slept in the same bed.
I wasn't conscious day or night.
I thought I knew who I was,
but I was you.
రోజంతా నీతో కలసి పాడుతూ ఉన్నాను
ఆ రాత్రి నీ తల్పం పైనే నిద్రించాను.
అది రాత్రో పగలో కూడా తెలియలేదు నాకు.
నేనెవరో నాకు తెలుసని అనుకొన్నాను
కానీ నేనే నీవు.
I lost my world, my fame, my mind --
The Sun appeared, and all the shadows ran.
I ran after them, but vanished as I ran --
Light ran after me and hunted me down.
నేను పోగొట్టుకొన్నాను, నా ప్రపంచాన్ని, నా కీర్తిని, నా హృదయాన్ని.....
సూర్యుడు ఉదయించాడు, అన్ని నీడలు పరుగులెత్తాయి.
నేనూ వాటివెనుక పడ్డాను. అవి అందకుండా అదృశ్యమయ్యాయి......
కాంతి నా వెంటబడి వేటాడింది.
I'm neither beautiful nor ugly
neither this nor that
I'm neither the peddler in the market
nor the nightingale
in the rose garden
Teacher give me a name so that I'll know
what to call myself
I'm neither slave nor free neither candle
nor iron
I've not fallen in love with anyone
nor is anyone in love with me
Whether I'm sinful or good
sin and goodness come from another
not from me
Wherever He drags me I go
with no say in the matter
నేను రూపసిని కాను అందవికారినీ కాను.
అదీ కాదు ఇదీ కాదు.
నేను బజారులో పధికుడినీ కాను
లేక ఉద్యానవనంలో కోయిలనూ కాను.
నా గురువు నాకో పేరు పెట్టాడు కనుక
నన్ను నేను ఎలా సంభోదించుకోవాలో తెలుసంతే.
నేను బానిసనూ కానూ స్వతంత్రుడినీ కాను.
మైనాన్ని కాను లోహాన్ని కాను.
నేనెవరినీ ప్రేమించిందీ లేదు,
నన్నెవరూ ప్రేమిస్తూనూ లేరు.
నేను పాపినా లేక పుణ్యాత్ముడనా
పాప పుణ్యాలు మరొకరిద్వారా వస్తాయి
నానుంచి రావు.
ఆయన నన్ను ఎక్కడికి రమ్మంటే అక్కడకు
మారు మాట్లాడక వెళుతూంటాను. అంతే!
Keep on knocking
'til the joy inside
opens a window
look to see who's there
తలుపలా తడుతూనే ఉండు
లోపలి ఆనందం కిటికీ తెరచి
ఎవరదీ అని చూసే దాకా!
అంతులేదు.
ఈ యానానికి అంతం లేదు.
ఎన్నటికీ ముగింపు రాదు.
ప్రేమలో పడిన హృదయం
ప్రేమించటం నిలిపివేయగలదా?
నీవు నన్ను ప్రేమిస్తూంటే
నీవు ఒక్కసారిగా చచ్చిపోవు.
ప్రతీ క్షణం నాలో మరణిస్తూ
తిరిగి జన్మిస్తూంటావు.
ఈ నూతన ప్రేమలో మరణించు.
ఆవలి వైపున నీ దారి మొదలవుతుంది.
ఆకాశంలా మారిపో.
చేత గొడ్డలిపూని కారాగార తలుపులను చేధించు.
పారిపో!
కొత్తగా జన్మించినవానిలా ముందుకు సాగు.
ఆ పని ఇప్పుడే చేయి.
