ఒంటరి గోరీలు
అకస్మాత్తుగా వాన
చెట్టునీడకు చేరాను
పక్కనే పాడుపడిన గోరీలు
తుంపర్ల మధ్య మెరుస్తోన్న
ఒకనాటి
జీవన వైభోగపు శకలాలు
శిథిలమౌతూ
నేలలోకే కూరుకుపోతూ
అక్షరాలు కరిగి పోయి
నగిషీలు అలుక్కుపోయి
బంధువుల రాక తగ్గిపోయి
కాలం బుగ్గపై
మొలిచిన మెటిమల్లా ...
ఒణికే వేళ్లు
చేతికర్రపై బిగుసుకొన్నాయి
వానవెలసింది
భారంగా ముందుకు కదిలాను
బొల్లోజు బాబా
No comments:
Post a Comment