ఆకాశం తెరచుకుంది

చీకటి అలముకున్న త్రోవలో
హృదయనేత్రం వెలుగురేఖకై
తడుముకుంటోంది.

దూరం నుంచి వినిపించే
గానమాధుర్యంతో
గాలిపరిమళిస్తోంది.
పరిమళోన్మత్తుడనై నేను
మూర్చనలు పోయాను.

ఆకాశం తెరచుకొంది.
ఒక్క విధ్యుల్లత,
నూలుపోగులాంటి
ఒక్క మెరుపు మెరిసింది.
ఓవర్ ఎక్స్ పోజ్ చేయబడ్డ ఫోటోలా
దృశ్యం తళుక్కు మంది.

అవ్యక్త స్వప్నాలను
స్థిరీకరించే వెలుగు
లిప్తపాటు జిగేల్ మంది.

అది నీ దరహాసమా ప్రభూ?
******



నే ధరించిన
దుస్తులు మాసిపోయాయి.
అబద్దాలు, దొంగనవ్వులు, మోసాలు
కపట ప్రేమలు, ఈశ్వర ధిక్కారం
అనే మురికి చేరింది.

దుస్తుల్ని చిలక్కొయ్యకు తగిలించి
నీ ప్రేమ లీలామృతధారలకై
వెతుకులాట మొదలెట్టాను.
అన్ని ప్రశ్నలకూ సమాధానం
నీవని తెలుసుకున్నాను.
నే పుష్పింపచేసుకున్న
నా అజ్ఞానం నాకు గోచరమయింది.
నీ వళ్లోకి నన్నిచ్చేసుకోవటానికై చేసే
నిరీక్షణలో నే కూరుకుపోయాను ప్రభూ!


ఇంతలో
నీ అడుగుల మెత్తని చప్పుడు.
గాలి పరిమళించటం తెలుస్తోంది.
ప్రభూ
నీ సంజ్ఞతో కాబోలు
హృదయంపై వాలిన పిట్టలు
రివ్వున ఎగిరిపోయాయి.
ఇక హృదయవనంలో ఏ సవ్వడీ లేదు,
తీవ్ర తేజస్సుతో ప్రకాశించే నిశ్శబ్ధం తప్ప.
ఇంతవరకూ లతల్లా పెనవేసుకున్న
బంధాలు అంధకారంలో లీనమయ్యాయ్.

ఆకాశం తెరచుకుంది.
అమృత బిందువులుగా
నీ కరుణ వర్షించింది.
నా చుట్టూ వెలుగు,
ఆత్మను వెలిగించే వెలుగు
అంత:శాంతిని పంచే వెలుగు
భువంతా పరచుకుంది.

అపుడు నాలోని ప్రతిమొగ్గా
వసంతమై ప్రవహించింది.
నాలోని ప్రతి శబ్ధమూ
రాగాల రెక్కలని తొడుక్కుంది.
నాలోని ప్రతీ వర్ణమూ
శోభా రంజితమయింది.

ప్రభూ
నీ దయా పరిమళ స్పర్శ
నన్ను పారవశ్యానికి
శాశ్వత బంధీని చేసేసింది.
ఇక ఈ విపంచిక
నిన్నే గానం చేస్తో
వెలుగుని కప్పుకున్న
పగలులా సంచరిస్తోంది.
********

అందరూ కన్నీళ్ళతో నా దేహాన్ని
ఓదారుస్తున్నారు - పిచ్చివాళ్లు
ఇది అభినందించాల్సిన సందర్భమని
ఎప్పటికి తెలుసుకుంటారు?



బొల్లోజు బాబా



{రవీంద్రుని గీతాంజలి మళ్లీ చదివి, ఆ భావజాలంలోంచి బయటకు వచ్చి చూసుకుంటే చేతిలో ఈ కవిత ఉంది.)