అంతవరకూ విడివిడిగా
ఎగిరిన తూనీగలు
జంటగా అదృశ్యమయ్యాయి.
గులాబీ రేకలపై కూర్చొని లేచిన
కోతులు కూడా కిచకిచమంటో
వనమంతా తిరుగాడుతున్నాయి.
ఇరు తనువుల్లో ఎగసిపడిన
మోహకీల
తన్మయత్వపు మంచుకొండపై
వెన్నెల పూలు పూయించింది.
పారవశ్యపు మైదానాలపై
నిశ్శబ్ధ సౌందర్యాన్ని వర్షించింది.
రాత్రి పగిలి, ముక్కలు చెదిరి
చీకట్లో కరిగి, వేకువలో అదృశ్యమయ్యింది.
నీ జడలో మల్లియల్లా.
నెమలీక నీలి కనులు
సగం తెరచీ, సగం మూసీ
ఆదిమ లౌల్యాన్ని ఆఘ్రాణిస్తున్నాయి.
వసంతం తన రహస్య అందాలతో
సృష్టిని సుసంపన్నం చేస్తోంది.
పై కవిత పై ఈ క్రింది లింకులో మంచి చర్చ జరిగింది. తమ్మినేని యదుకుల భూషణ్ గారు అద్భుతమైన విశ్లేషణ చేసారు. ఎన్నో కొత్తవిషయాలు తెలిపారు. ఆశక్తి కలిగిన మిత్రులు చూడండి.
http://groups.google.com/group/tamasavirodhi/browse_thread/thread/463cfbd7e98ff0e9?hl=en
బొల్లోజు బాబా
No comments:
Post a Comment