అమ్మ

లేత చర్మాన్ని చుట్టిన గుడ్డల్ని
పచ్చిబాలింత బహుజాగ్రత్తగా
మారుస్తున్నపుడు.....

అంచులదాకా చీకటి నిండిన రాత్రి
ఎక్కడెక్కడి వెలుగురేకల్నో ఏరుకొచ్చి
నిదురలో నవ్వుతున్న పాపాయి పెదవులపై
ఒక్కొక్కటిగా పేర్చింది

ఆకుల సవ్వడి, పిట్టపాట
అలల గలగల, ఆకాశపు నిశ్శబ్దం
దేహాల చావులేమి.....
అన్నిమాటలెందుకూ
ఆక్షణం నుంచే
భూమి తిరగటం మొదలైంది.

బొల్లోజు బాబా