అమ్మ

లేత చర్మాన్ని చుట్టిన గుడ్డల్ని
పచ్చిబాలింత బహుజాగ్రత్తగా
మారుస్తున్నపుడు.....

అంచులదాకా చీకటి నిండిన రాత్రి
ఎక్కడెక్కడి వెలుగురేకల్నో ఏరుకొచ్చి
నిదురలో నవ్వుతున్న పాపాయి పెదవులపై
ఒక్కొక్కటిగా పేర్చింది

ఆకుల సవ్వడి, పిట్టపాట
అలల గలగల, ఆకాశపు నిశ్శబ్దం
దేహాల చావులేమి.....
అన్నిమాటలెందుకూ
ఆక్షణం నుంచే
భూమి తిరగటం మొదలైంది.

బొల్లోజు బాబా

రెండు చింతలు

భుజాలపై చేతులువేసుకొని
నిలుచున్న మిత్రుల్లా ఉండేవి
ఆ రెండు చింతచెట్లు.

నాలుగు తరాల్ని చూసుంటాయి
చివరకు రియల్ ఎస్టేట్  రంపానికి
కట్టెలు కట్టెలుగా చిట్లిపోయాయి.
వేళ్ల పేగులు తెంపుకొని
రెండు చింతలు నేలకొరిగాయి.

వృక్షం నేలకూలితే పిట్టలు
కకావికలం అయినట్లు
హృదయం చుట్టూ  చింతనలు

చిత్రంగా జీవితానికి కూడా
నిత్యం రెండు చింతలు
గతము, భవిష్యత్తూ.

వర్తమాన రంపం
పరాపరా కోస్తుంటే
అక్షరాల రంపంపొట్టు రాలుతోంది

బొల్లోజు బాబా

(నే నడచిన దారిలో నీడనిచ్చిన రెండు చింతచెట్ల  జ్ఞాపకాలతో)

వీలుకాదని చెప్పించకు....

నీ దేహమొక స్వప్నం
ప్రతీరోజూ ఆ స్వప్నంలోకి
అనేకానేక అనుభూతులు
వచ్చిపోతూంటాయి

ఎరుపు తెలుపు
నీలిమ ఆకుపచ్చ ఎన్నో..
ఏనాడూ దేనినీ
అనాదరించకు.
ఆహ్వానించు అన్నింటినీ
నీ దేహంలోకి

ఎందుకంటే
అవి నీ గురించే పంపబడ్డాయి
నిన్ను
సంపూర్ణుడిని చేసి
ఓ స్వప్న వర్ణచిత్రంగా
మార్చటానికే
వస్తున్నాయి.

బొల్లోజు బాబా