దేహమూ - నీడా

సూర్యుని

వేడి రక్తపు చుక్కలు

నెర్రలు తీసిన భూమి చర్మం­­­­

చలి చీకటి తాగి

మెరుస్తూన్న

ఆకాశపుటిరుకు సందులు

గోడ గడియారం

మసిలో కూరుకుపోయింది

ఎంతవెతికినా

పురుగు చిక్కదు

వేకువ పక్షికి

పంజరం

పరిశుభ్రంగానే ఉంది కానీ

గుండెనిండా

లుకలుక లాడే మురికివాడలు

దేహం కన్నా

నీడే తెలివిగా ఉంది

ఈ బూడిద లోకాన్ని

నిత్యం సందేహిస్తుంది

రుధిర క్షణాలు

చలి శ్వాసకు గడ్డ కట్టాయి

అంతా నిశ్శబ్దం
లోకం నిద్దరోతుంది

దేహాన్ని నీడ కిడ్నాప్ చేసి

మృతుల దేశంలో దించేసింది

ఆ తరువాత.........

బొల్లోజు బాబా