ప్రాచీన గాథలు review

Manasa Chamarthi gaaru, ఎంతమంచి కాన్క. శ్రద్ధగా చదివి చెప్పే వాక్యాల పరిమళం గొప్ప సౌందర్యాన్ని కలిగి ఉంటాయి ఇలా...
Loved every line. Thank you so much madam.
బొల్లోజు బాబా
*****

బెంగళూరులో ఈ నెలలో వాన పడని రోజే లేదనుకుంటాను! ఆఫీసు పనులను దాటుకుని సాయంకాలాల్లో కాస్త బయటికి వచ్చి చూస్తే, ఆకాశమంతా నల్లటి మేఘాలు బరువుగా కదులుతూ కనపడుతూనే ఉన్నాయి. ముసురుకునే చీకట్ల మధ్య ఎక్కడో దూరాల్లో చిన్న తెలిమబ్బు...దాని నుండి పాకే మృదువైన కాంతి. గాలుల్లో సన్నగా వణికించే చలి. ఈ మధ్యాహ్నమూ అలాగే కుండపోతగా వాన కురిసి వెలిసింది. బాల్కనీలో వానకు తడిసి తీవెల నుండి రాలిపడ్డ సన్నజాజుల రెక్కలు. శ్రావణ మాసపు సౌందర్యానికి సెలవురోజు సోమరితనం తోడైంది, విశ్రాంతిగా వెనక్కు సోలిపొమ్మని చెబుతూ వీధిలో ఎవరింటి నుండో పాత హిందీ పాటలు. నా చేతిలోనేమో బొల్లోజుబాబా గారి ప్రాచీన గాథల సంకలనం. తెరిచానా...

*
ప్రాయపు నాయకుల సరస సంభాషణల్లో మత్తుగా కురుస్తోంది వాన. యుద్ధానికి పోవలసిన సేనాధిపతి అంటున్నాడూ -
శాంతి నిండిన పూల కన్నులదానా!
"వాన వచ్చేలా ఉంది" అంటూ
నువ్వు నన్ను వెళ్ళనివ్వలేదు
నిన్ను విడిచి నేను రానేమోనని
యుద్ధ ప్రయత్నాన్ని
విరమించుకున్నాడు రాజు"

ఏమి వ్యాఖ్యానం కావాలీ పద్యాలకి? యుద్ధానికి వెళ్ళబోయే సేనాధిపతి, భార్యను శాంతి నిండిన పూల కన్నులదానా అని పిలవడంతో కవిత మొదలయ్యాక, ఇంకా రాని వర్షాన్ని నెపంగా చూపించి ఆ పడతి మగడిని యుద్ధానికే వెళ్ళనివ్వకుండా చేసిందని తెలిసాక, ఇతను రాడేమోనని, యుద్ధాన్నే విరమించుకున్న రాజుని తలచాక - ఇంకా ఏమి చెప్పుకోవాలి? ఆ ప్రేమ రుచి అనుభూతిలోకి తెచ్చుకుని సుఖించడమే తక్క!
*

వాన ఇంకా కురుస్తూనే ఉంది. ఎర్రమట్టినీ వాననీటినీ కలిపిన చందాన..ఇదిగో ఇలా...
నా తల్లి నీ తల్లి ఒకరికొకరు తెలియరు
నా తండ్రి నీ తండ్రి బంధువులూ కారు
కానీ నువ్వూ నేనూ
ఎలా ఒకరినొకరం కనుగొన్నాం?
మన హృదయాలు ఎర్రమట్టి వాననీరుల్లా
ఎలా ఒకదానిలో ఒకటి కరిగిపోయాయి?
*
అమాయకమైన ప్రేమ, అమాయకంగా తనవాడి చుట్టూ అల్లుకున్న లోకం ఈ కవితల్లో తారసపడినప్పుడల్లా నాకెందుకో పట్టరాని సంతోషం వేసింది. యే ఆర్భాటాలూ లేని పల్లె ప్రపంచాన్ని ప్రకృతిని ఈ కవితల్లో చూస్తే అట్లాంటి జీవితం ఇక దొరికేది ఇలాంటి పుస్తకాల్లోనేనని కూడా గుర్తొచ్చింది. ఈ కవితల్లో ధ్వని..ఆ కవిత చెక్కడంలో ఉన్న చతురత - కవిత్వమంటే మళ్ళీ మోజు పెంచింది.
-
తమ ప్రియులను కనీసం స్వప్నాలలో
దర్శించుకునే వారు ధన్యులు
నీవు నా పక్కన లేకుంటే కలలమాట అటుంచు
నిదురే రాదు నాకు.
*
ఈ జాణని చూడండి -
మగడెంత బ్రతిమాలినప్పటికీ
తన కోపం తగ్గలేదన్న విషయాన్ని
ఆమె బహునేర్పుగా చెప్పగలదు
ఏకాంత మందిరంలో కూడా
మగనికి మర్యాదలు చేస్తోంది.
*
లేత పెదవిని కొరకగా కోపంతో
"ఎంత ధైర్యం నీకు" అంటూ
ద్రాక్షలతల్లాంటి కనుబొమల్ని ముడివేసి
తర్జని ఆడిస్తూ కీచుగొంతుకతో హెచ్చరించే
కోడెవయసు చిన్నదాని నుండి
దొంగిలించిన ముద్దే అమృతం
సాగరాన్ని మథించిన దేవతలు
ఉత్త వెర్రివాళ్ళు.
*
కలహించు, రాజీపడు, సంగమించు
అవన్నీ ప్రేమ దయతో అనుగ్రహించే వరాలు
**
"నా కృష్ణుడు ఇంకా చిన్నపిల్లాడే" అని
యశోద అన్నప్పుడు
గోపికలు కృష్ణున్ని చూస్తూ
ముసిముసి నవ్వులు నవ్వుకున్నారు.
*
ఈ నల్లపిల్ల కౌగిలింతలో నాకు
ఇల్లు ఇచ్చే చనువు
ఇంటి భోజనపు సుఖం లభిస్తాయి
*
దూరదేశం నుండి తిరిగొచ్చిన ప్రియుడు
నన్ను మోహావేశంతో ముద్దులాడుతూ
"అంతా బానే ఉంది కదా" అంటూ
అడిగిన రోజులు గొప్పవి
నా ప్రియుడు చెప్పాపెట్టకుండా
వచ్చినరోజు ధన్యమైనది
మధువు నిండిన ఆ రాత్రి పవిత్రమైనది
*
హాలుడు గాథాసప్తశతిని అమృతకావ్యమన్నాడని ఎక్కడో చదివాను. ఈ ప్రాచీన గాథలు చదువుతున్నప్పుడు ఎన్నిసార్లో ఆ మాట జ్ఞాపకం వచ్చింది. పన్నుగ దాని (సరసాన్ని) వర్ణింపలేనట్టి పదములేటి పదములే అన్న మాట ఈ పుస్తకాన్ని చదివితే నిజమనిపించి ఈ పదాల్లో ఇంకొన్ని సార్లు పడిమునకలేయాలనిపించింది. పరిచయానికిట్లా ఈ కాసిన్ని మాటలూ రాయడమే తప్ప, ఏ పుటా నన్ను నిరాశపరచలేదు. అక్కడక్కడా, అరుదుగా, కొన్ని పదాలు, ఇంకాస్త లాలిత్యంతో నిండి ఉంటే ఆ అపురూపమైన భావం మరింత గాఢంగా నాటుకునేదేమో అని మాత్రం అనిపించింది. ఈ వర్షం వెలిసిన సాయంత్రం, ఈ చలిగాలులు కోసేస్తున్న సాయంత్రం, ఇట్లా ఈ అందమైన కవిత్వాన్ని చదవడంలో...