కవిత్వమిపుడు ఏకకాలంలో సామూహిక వైయక్తిక వ్యక్తీకరణ లక్షణాలు కలిగి ఉండగలగాలి.
వ్యక్తి సమూహంలో భాగం. సమూహం వ్యక్తులచే నిర్మితమౌతుంది. ఈ రెండింటికీ సరిహద్దులు నిర్ణయించాలనుకోవటం మిడియొకర్ ఆలోచన.
అరబ్, కష్మిరీ కవిత్వాలను చూస్తే వైయక్తిక వ్యక్తీకరణలే సామూహిక కవిత్వంగా ఉంటోంది.
ఈ పరిశీలనను విడిచి మన విమర్శకులు ఇంకా పాత శ్లేష్మంలోనే ఉంటున్నారు
No comments:
Post a Comment